Anasayfa
Bekle beni mutluluk
Bekle beni mutluluk, ben gelecegim. Ne olursa olsun bekle. Ben mutlaka gelecegim. Dik yamaclardan kivrila kivrila da gelse sana yollar, asip gelecegim. Dedim ya, bekle beni, mutlaka gelecegim.
Goz gozu gormez de olsa yollar tipiden, sen merak etme, ben gelecegim. Ben usumem Mutluluk, ben usumem. Yorulmam da ustelik. Hatta sIkâyet bile etmem ne soguktan ne de yorgunluktan.
Bir kusun kanadinda gelirim belki, belki de bu ruzgârin etegine tutunur gelirim. Ama gelirim ben Mutluluk, gelecegim. Sen oyle kal, sen oyle ferah, oyle serin kal.
Sen oyle dort yaprakli yonca olarak kal, ben bulacagim seni. Geldigimde yanina, guller acacak yuzumde gozlerimde. Sen nadide bir inci tanesi olarak kal, bekle beni. Derinlerde ol, ama icin, derinlerin hep ferah olsun. Ben gelip cikaracagim seni. Cikarip seni, boynuma, gogsume, tam da yuregimin uzerine asacagim seni. Ben gelecegim, bekle beni.
Gozlerinde bir gulumseme bulacagim geldigimde, sen o zaman bak benim halime. Gozlerin guldugunde mutlulugun aksini bende goreceksin, bekle beni. Bu gunler sana gebe Mutluluk, sana gebe ve dogum cok yakin. Ben gelecegim, ne olursa olsun gelecegim. Ne olursa olsun bekle beni.
Cok beklettim belki seni, beklerken usuttum de hatta. Ama Mutluluk, sen korkma, ben gelecegim. Dedigim saatte orada olamadim, geciktim randevuma. Ama geliyorum, mutlaka gelecegim senin engin denizine kendimi birakmak uzere.
Cicek acmis dallarin arasinda olmadi yolculugum, tipiye tutuldum yolda. Mevsimsiz oldu tipi ustelik. Ama olsun be Mutluluk, olsun bakalim. Nereye kadar tutabilir ki beni, ne kadar daha oyalayabilir ki.
Dedim ya, goz gozu gormez oldu bir ara, yuvarlandim sanki bir yamactan. Belki ben bastigim yere dikkat etmedim, belki bastigim tas donuverdi iste. Karanliga yuvarlandim bir gece vakti. Sendeledim belki sonra, ayaklarimin ustune basarken acidi yaralarim.
Paralanmis elbiselerim camur icinde belki simdi, aciyan yerlerimi de duymaz oldum artik. Tum derim nasir tuttu, ne soguk dokunuyor simdi bana, ne de yuzume carpan ruzgârin o keskin kenari. Bir zirh gibi giydim ustume bu kalin kabugu. Ama icim sicacik be Mutluluk, ama icim yumusacik seninle.
Sen varsin ya icimde icim ne kadar sicak bir bilsen. Iyi ki bu dunyada sen varsin Mutluluk. Iyi ki varsin. Hayalin dahi kocaman bir umut, dunyami isitan, gunes kadar buyuk bir sicaklik varligin.
Hasan Demirpaz
Bekle beni mutluluk, ben gelecegim. Ne olursa olsun bekle. Ben mutlaka gelecegim. Dik yamaclardan kivrila kivrila da gelse sana yollar, asip gelecegim. Dedim ya, bekle beni, mutlaka gelecegim.
Goz gozu gormez de olsa yollar tipiden, sen merak etme, ben gelecegim. Ben usumem Mutluluk, ben usumem. Yorulmam da ustelik. Hatta sIkâyet bile etmem ne soguktan ne de yorgunluktan.
Bir kusun kanadinda gelirim belki, belki de bu ruzgârin etegine tutunur gelirim. Ama gelirim ben Mutluluk, gelecegim. Sen oyle kal, sen oyle ferah, oyle serin kal.
Sen oyle dort yaprakli yonca olarak kal, ben bulacagim seni. Geldigimde yanina, guller acacak yuzumde gozlerimde. Sen nadide bir inci tanesi olarak kal, bekle beni. Derinlerde ol, ama icin, derinlerin hep ferah olsun. Ben gelip cikaracagim seni. Cikarip seni, boynuma, gogsume, tam da yuregimin uzerine asacagim seni. Ben gelecegim, bekle beni.
Gozlerinde bir gulumseme bulacagim geldigimde, sen o zaman bak benim halime. Gozlerin guldugunde mutlulugun aksini bende goreceksin, bekle beni. Bu gunler sana gebe Mutluluk, sana gebe ve dogum cok yakin. Ben gelecegim, ne olursa olsun gelecegim. Ne olursa olsun bekle beni.
Cok beklettim belki seni, beklerken usuttum de hatta. Ama Mutluluk, sen korkma, ben gelecegim. Dedigim saatte orada olamadim, geciktim randevuma. Ama geliyorum, mutlaka gelecegim senin engin denizine kendimi birakmak uzere.
Cicek acmis dallarin arasinda olmadi yolculugum, tipiye tutuldum yolda. Mevsimsiz oldu tipi ustelik. Ama olsun be Mutluluk, olsun bakalim. Nereye kadar tutabilir ki beni, ne kadar daha oyalayabilir ki.
Dedim ya, goz gozu gormez oldu bir ara, yuvarlandim sanki bir yamactan. Belki ben bastigim yere dikkat etmedim, belki bastigim tas donuverdi iste. Karanliga yuvarlandim bir gece vakti. Sendeledim belki sonra, ayaklarimin ustune basarken acidi yaralarim.
Paralanmis elbiselerim camur icinde belki simdi, aciyan yerlerimi de duymaz oldum artik. Tum derim nasir tuttu, ne soguk dokunuyor simdi bana, ne de yuzume carpan ruzgârin o keskin kenari. Bir zirh gibi giydim ustume bu kalin kabugu. Ama icim sicacik be Mutluluk, ama icim yumusacik seninle.
Sen varsin ya icimde icim ne kadar sicak bir bilsen. Iyi ki bu dunyada sen varsin Mutluluk. Iyi ki varsin. Hayalin dahi kocaman bir umut, dunyami isitan, gunes kadar buyuk bir sicaklik varligin.
Hasan Demirpaz